منشأ برگ چای فروتن

بر اساس افسانه های اساطیری ، داستانهای زیادی از منشأ چای وجود دارد. اولین مورد از بیش از 4500 سال به عقب می رسد. دومین امپراتور چینی چن سونگ (حدود 2737-2697 قبل از میلاد) در حالی که خدمتکارش در حال جوشیدن آب بود ، زیر درخت نشسته بود. یک برگ از درخت در بالا به داخل آب جوش افتاد و چن سونگ سعی کرد که دم کرده و از آن لذت برد. به طور طبیعی درخت یک درخت چای بود.

یکی دیگر از منابع چای افسانه ای از بدییدارما ، بنیانگذار سنتی مکتب مدرن بودیسم است. ژاپنی ها ادعا می کنند که او چای را از هند به چین آورده است. افسانه هند اعلام می کند که پس از 5 سال از یک تمرین مراقبه 7 ساله بی خوابی در مورد لرد بودا ، بدردیدارما احساس خواب آلودگی کرد. او بلافاصله چند برگ از بوته ای در این نزدیکی ریخت و آنها را جوید که در نتیجه او را بیدار نگه داشت. بوته درخت بوش دیوانه ای بود. داستان دیگر در این خطوط این باعث می شود که او هنگام شروع افتادگی ابروهای خود را از بین ببرد و او آنها را روی زمین انداخت. مشهور است که دو درخت چای پراکنده شده اند که این توانایی را دارند که او را هوشیار و بیدار نگه دارند.

حقیقت هرچه باشد ، از برگهای درخت چای احتمالاً در اولین روزها توسط ساکنان بومی جنوب چین به عنوان غذا استفاده می شد. یک متن چینی از 50 سال قبل از میلاد چای استناد می کند که توسط خادمان تهیه می شود. مورخان و دانشمندان چای در حدود قرن 3 میلادی در سچچوان کشت می شوند. در فرهنگ لغت چینی حدود 350 میلادی ، منابع معتبر زیادی به چای وجود دارد.

از قرن هشتم ، نویسنده چینی لو یو اولین کتاب را در مورد چای ، "ch'a ching" نوشت. این نشریه تمام اطلاعات جمع آوری شده را تا به امروز در مورد رشد و آماده سازی چای خلاصه کرده است. تصاویر زیادی در مورد ظروف تهیه چای پیدا خواهید کرد. این کتاب موفق شد انگیزه قابل توجهی برای نوشیدن چای از طبقات بالا فراهم کند. برخی می گویند که این کتاب الهام بخش کاهنان بودایی برای ایجاد مراسم چای ژاپنی است.

پردازش اولیه چای.

از قرن چهارم ، برگهای جدید چای سبز انتخاب شده ، درون کیک ها فشرده شده و سپس به رنگ قرمز بو داده می شوند. این کیک ها به داخل آب خرد شده و جوشانده می شوند ، در همین حال از جمله زنجبیل ، پیاز و پوست نارنجی. این چای به عنوان یک راه حل عالی برای مشکلات معده ، بینایی بد و تعدادی از بیماری های دیگر تصور می شد ، اما در واقع حتماً واقعاً تلخ بوده است.

در حدود قرن هشتم ، آجر چای فقط با کمی نمک جوشانده شد. از سلسله تنگ ، این دستور العمل چای نوشیدنی ملی طبقات حاکم بود. به دلیل حمل و نقل آسان ، چای به تبت ، ترکیه ، هند و روسیه صادر شد.

اولین ذکر چای در چین و ژاپن توسط اعراب در سال 850 میلادی بود. برخی اظهار داشتند که آنها آن را از طریق بندر ونیز وارد اروپا کردند. پرتغالی ها به دلیل کاوش در معابر دریایی به چین در اوایل قرن شانزدهم ، راه ورود به چای به اروپا را هموار کردند. کاهنان Jesuit که از شرق برمی گردند ، آداب و رسوم نوشیدنی چای خود را به پرتغال بازگرداندند. خرده فروشان هلندی نیز در این اقدام شرکت کردند. در سال 1610 ، محموله های معمولی چای به بنادر فرانسه و هلند راه اندازی شد. از اواخر قرن هفدهم ، شرکت انگلیسی هند شرقی وارد تجارت شد.

آغاز آن عناوین برای چای.

از قرن چهارم در چین ، از کلمه چینی u غالباً برای اشاره به درختچه ها علاوه بر چای استفاده می شد. اصطلاح معاصر برای چای ناشی از کلمات باستانی باستانی چینی مانند Tchai ، Cha و Tay است. این کلمات برای هر دو نوشیدنی و برگ مورد استفاده قرار گرفت. چای تا به امروز چای یا چای در هند نامیده می شود. در ژاپن از اصطلاح CHA برای توصیف چای و یک آبگوشت داغ استفاده می شود.

مزایای اولیه چای.

از نخستین بار چای به دلیل این که یک نوشیدنی با طراوت سالم است ، شناخته و مورد استقبال قرار گرفت. ساخته شده از برگهای خشک شده گیاه Camellia sinensis ، تصور می شود که چای دارای خواص آنتی اکسیدانی است ، ممکن است با ویروس آنفولانزا مبارزه کند ، همچنین سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.